Texaseko hainbat eskola pribatu adimen artifizialean oinarritutako tutore bat erabiltzen hasi dira, eta badirudi honek ikasleen test emaitzak herrialdeko %2 onenen artean kokatu dituela. Adimen artifizialdun tutore honek ikasle bakoitzaren indarguneak eta ahulguneak identifikatzen ditu, eta horren arabera, ikaskuntza pertsonalizatua eskaintzen dio. Irakasleen artean begi onez hartu dute tresna, ikasleei arreta indibidualizatua emateko aukera ematen dielako eta haien lana erraztu. AAren erabilerak irakasleen eta ikasleen arteko giza-harremana murriztu dezakeela garbi dugu, baina AA-k hezkuntzan lagundu dezakela uste al duzu, ala ez luke lekurik izan behar?
Imajinatzen al duzu ikaskuntza hiperpertsonalizatzeko aukera ematen duen tresnarik? Ikasle bakoitzaren beharren arabera moldatzen diren eduki eta metodologiak eskaini dezakeen teknologiarik? Kaliforniako Unibertsitateko (Berkeley) ordenagailu-zientziako irakasle baten arabera, adimen artifizialeko tutoreek —txatbot interfaze batean eraikia— hezkuntza tradizionala iraultzeko aukera handia dute, ikasleei banan-banako prestakuntza eskainiz. ChatGPTk dagoeneko eragin handia izan du ikasleen artean, belaunaldi gazteenek tresna hori erabat barneratu baitute beren egunerokoan azken urtean zehar. Berkeleyko irakasle eta adimen artifizialeko aditu nagusietako bat den Stuart Russellek uste du teknologia garatzen doan heinean, ChatGPT estiloko tutore pertsonalizatuek hezkuntza tradizionala eraldatu dezaketela:
“Hezkuntza da datozen urteetan espero dezakegun onura handiena eta hamarkada honen amaierarako, munduko haur guztiei kalitatezko eta AA bidezko hezkuntza eskaintzea posible izan beharko litzateke. Hori guztiz eraldatzailea izan daiteke.”, eta gaineratzen zuen, “batxilergo amaierara arteko eduki gehienak irakasteko gai izan litezke, guztia mugikorraren edo ordenagailuaren bidez”.
Estatu Batuetako Hezkuntza sindikatuaren arabera, adimen artifizialaren teknologiak garatzen eta zabaltzen jarraituko du, eta horrek eragina izango du ikasleengan, irakasleengan, hezkuntza publikoan eta komunitate osoan. Gainera, printzipio gidari batzuk ezarri ditu, AAk gardena izan behar duela eta ikasleen, irakasleen edo haien familien pribatutasuna arriskuan jarri behar ez duela nabarmentzeko.
Garbi dagoena da AA hezkuntzan erabiltzeak arrisku batzuk dakartzala, besteak beste, ikasleen doktrinatzea. Hezkuntzan gizakiaren parte-hartzea ezinbestekoa izaten jarraitu behar du, eta etorkizunean irakasleen rola aldatu —akaso edukiak teknologiak berak eskaini eta erakutsi ditzake— litekeen arren, makinaren eta haurren arteko bitartekaritza, zaintza eta pertsonarteko harremanak sustatzeko bidelaguna izaten jarraituko du, nahitaezean.
Beraz, nola erabili behar dugu AA hezkuntzan? Erantzuna orekan datza. AA tresnak baliagarriak izan daitezke ikasleen ikaskuntzarako edukiak hobetzeko edo pertsonalizatzeko, baina ez dira irakaslearen ordezko bihurtu behar. Hezkuntza-prozesua gizatiarra izan behar da, eta teknologia —kasu honetan AA— tresna lagungarri bezala erabili; horretarako, AAren integrazioa irakasleen egunerokoan aplikatzen hasiko nintzateke: ikasleei eduki pertsonalizatuak sortzeko, jarraipena egiteko, etorkizuneko esku-hartze ezberdinak planteatzeko, etab. Hortik aurrera, irakasleen eta ikasleen arteko harremana indartu behar da, teknologiak bere funtzioa betetzen duen arren, hezkuntza prozesuaren humanizazioa arriskuan jarri ez dezan.
Azken batean, AA eta hezkuntza uztartzea aukera paregabea izan daiteke, baina helburua ez da teknologia bera izango, ikasleen heziketa pertsonalizatua, gizatiarragoa eta kalitate handiagokoa eskaintzea baizik. Helburu horretan lagundu badezake AAk, ongi etorria!
