Estrategia, edozein enpresarentzat funtsezko gaia izanik, nahasmen handia sortzen duen kontzeptua da. Ikusten dut erakunde askotan zuzendaritzak uste duela estrategia kontseiluaren eskakizuna dela, eta praktikan balio gutxi ematen duela. Beste batzuetan, ikuspegi edo plan bat zehaztea besterik ez dela uste dute. Urteetan ekintza ugarirekin planak egin ondoren errotutako usteak dira, eta, kasu askotan, ez dute zerikusirik enpresaren eguneroko kudeaketan benetan gertatzen denarekin. Balioa sortzen duten ideia sortzailerik gabeko planak dira, estrategia benetan denarekin bat ez datozenak.
Izan ere, estrategia plan bat baino askoz gehiago da. Administrazio-kontseiluak onar dezan zuzendaritzak agindu eta dokumentu batean islatzen dituen ideia-multzo bat baino askoz haratago doa. Berez, estrategia ezartzea edo birdefinitzea gogoeta eta erabaki-prozesu bat da, talentua norabide komun baterantz mugiarazten duena. Ideiak ekintza bihurtzen ditu, eta horrek aukera ematen du lidergoa hedatzeko, pertsonak konprometitzeko eta enpresa arinago eta egokitzaileago bat sortzeko.
Estrategia on batek modu sinple batean definitzen du enpresak nola nabarmendu nahi duen bere bezero, akziodun eta beste interes-talde batzuentzat balioa sortzeko. Erabaki horiek argitasuna eta norabidea ematen dute, eta erakundea emaitza estrategikoak lortzera bideratzen dute. Ikuspegi partekatu bat eraikitzen eta taldeak lerrokatzen laguntzen dute. Peter Sengek bere ‘Bosgarren diziplina’ liburuan zioen bezala: “Lerrokatzea ezinbesteko baldintza da norbanakoaren indarrak taldeari indarra emateko. Lerrokatze gutxi dagoenean, norbanakoaren indarrak kaosa areagotzen du eta taldea kudeatzea zailtzen du”.
Bezero askok martxan dituzten ekimen ugariengatik gainezka sentitzen direlako deitzen digute, eta lehentasunak ezartzeko zailtasunak dituztelako. Kontatzen digute sail bateko ekimenek ez dutela beste batzuen babesik, eta askotan uste dute arazoa helburuak ezartzeko sistema eraginkor baten falta dela. Normalean esaten dute estrategia argi dutela, eta uste dute exekuzioan, hau da, plana martxan jartzen huts egiten dutela.
Hala ere, ez da horrela izaten. Loturarik gabeko lan-ildo gehiegi dituzte, helburu estrategikoa lortzen laguntzen ez duten ekintzekin, eta enpresaren baliabideak bereganatzeko lehiatzen direnak. Estrategiaren definizio sinple eta argi bat falta zaie, benetan garrantzitsua dena azpimarratzen duena.
Izan ere, lehentasuna ematea ez da ekintza bakoitzari zenbaki bat esleitzea, baizik eta zer ez egin erabakitzea, ezinbestekoa ez dena kentzea eta erakundea benetan garrantzitsua den horretan zentratzea.