Gaur egun, gainontzeko sektoreetan bezalaxe, ikaskuntza-eredua aldaketa sakonak jasaten ari dira, eta horien artean, mikrokredentzialen gorakada nabarmena da. Orain gutxi deskubritu dudan mundua da, baina honen atzean dagoen mugimendua etengabe ahazten ari den merkatu bilakatzen ari da mundu osoan. Mikrokredentzialak ikaskuntza-esperientzia laburrak dira, zehaztasunez definitutako gaitasunak egiaztatzen dituztenak. Munduan zehar, hauen eskaintza %217 hazi da azken urteotan, formakuntza malgu eta espezializatuaren beharra gero eta handiagoa dela.
Lan-merkatuaren etengabeko bilakaerak eta teknologia berrien agerpenak profesionalak etengabe eguneratzera behartzen dituzte. Lan-mundua abiadura handian aldatzen ari denez, enpresek etengabe eguneratzen dituzten gaitasunak dituzten profesionalak behar dituzte; horretan, unibertsitate-titulu tradizionalek —graduak, masterrak, etab— ez zuten epe laburreko aukera ofizialik eskaintzen mikrokredentzialak iritsi diren arte. Enpresek jakintzak modu azkar eta fidagarrian balioztatzeko bideak behar dituzte, bereziki teknologia berrietan, metodologia arinetan eta enpresa-gaitasunetan. Eta langile edo ekintzaileek ere, ziurtagiri eskuragarri eta malguak behar dituzte, unibertsitateko titulu ofizialik gabe ere beren ezagutzak egiaztatu ahal izateko.
Testuinguru honetan, mikrokredentzialak alternatiba bikaina izaten ari dira, lanpostu berrietara egokitzeko eta enplegagarritasuna hobetzeko fidagarritasun tresna bezala. Munduko Ekonomia Foroaren arabera, 2027rako langileen %61ek birziklapen beharra izango du, eta mikrokredentzialak tresna eraginkor gisa agertzen dira hutsune horiek betetzeko.
Euskal Herriko unibertsitateek ere fenomeno honi erreparatu diote eta ari dira mikrokredentzialak diseinatu ez ezik, hauen formatua ezagutarazten lan-munduan dauden pertsonen artean. Hauek 5 eta 15 ECTS bitarteko kreditu arteko formakuntzak dira, eta profesionalentzako espezializazio eta birkalifikazio aukera berriak eskaintzen dituzte.
Hala ere, kredentzial hauen gorakadak hainbat galdera sorrarazten dizkit: nola egiaztatu benetan eraginkorrak diren gaitasunak egiaztatzeko? Enpresek balioesten al dituzte? Eta, garrantzitsuena, ez al da arriskutsua orain arteko ezagutza sakona formakuntza labur batengatik ordeztea? Zalantzak zalantza, jakina dena da formakuntza pilula hauen merkatua 2025. urtean $20B-koa —2.000.000.000.000 euro— izango dela, eta urtean %15 hazten ari dela. Gainera, enpresak, gero eta gehiago, unibertsitate-tituluen ordez ziurtagiriak erabiltzen dituzte talentua ebaluatzeko. Ekintzaile eta langileen aldetik ere %60 baino gehiagok etengabeko prestakuntza bilatzen du, beren negozioak eskalatzeko beharrezkoak diren gaitasun espezifikoak eskuratzeko.
Mikro-kredentzialak tresna baliagarriak dira gaur egungo formakuntza- eta lan-merkatuaren beharrak asetzeko, eta formakuntzaren etorkizuna izan daitezke. Sakoneko ezagutza eta formakuntza azkarraren uztarketak bide emankorra eman dezake, eta orain arte enpresetan sortu den ezagutza-arrakalaren soluzioa izan. Nik neu ere izan naiz arazo honen biktima: ez dut master bat ikasteko astirik baina aldi berean formatu eta ikasteko beharra sentitzen dut. Formatu honek ez du batere itxurra txarrik.