Egungo gizartearen ezaugarria hedonismoaren eta nihilismoaren inperioa izan da, XX. mendeko espiritu kritikoaren eta ahaleginaren kulturaren aurrean eta osatzen duten banakoak kontsumitzaile konpultsiboak izango lirateke.
Kontsumo-ondasun horiek ekoizteko, munduko agintariek produkzio-makineria elikatzen duten lehengaiak eta energia fosilak kontsumitzea aukeratuko zuten, deforestazioa, kutsadura eta sortutako hondakinak alde batera utzita. Hala, CO2a handitzeko zurrunbilo arriskutsu batean murgilduta egongo ginateke, eta horrek ondorio katastrofikoak eragin ditzake hurrengo hamarkadan.
Era berean, eratzen ari garen dimentsio bakarreko gizabanakoen gizartea afektibitatea eta belaunaldien arteko transmisioa baztertzen ari da, sare sozialekin ordezkatuz. Horrela, itxura aseptikoa duten errealitate birtualeko plataforma horiek herritarren elkartasuna kitatzeko sortu ziren, halako errealismo magiko bat, gure desio onirikoak gauzatzeko aukera ematen diguna eta mundu erreal deprimentetik babesten eta isolatzen gaituena.
Gizarte hori kohesionatuta egongo litzateke ingelesa hizkuntza unibertsal gisa eta Internet eta adimen artifiziala erabiliz, munduko biztanleen arteko bat-bateko komunikazioa ziurtatzeko. Era berean, manipulazio zibernetikoaren bidez, gobernuek denbora errealean monitorizatzen dituzte beren herritarren komunikazioak metadatuen bidez. Bestela esanda, fake newsak bereizi gabe zabalduz desorientazioan eta zalantza existentzialean murgildu gaitezen lortzen dute. Horrek, aurpegia ezagutzeko milioika kameren inplementazioarekin batera, mundu mailako Anaia Handiaren etorrera (dena ikusten duen begia) eragingo zukeen de facto, berehalako etorkizun batean masen espiritu kritikoa esnatzea eragozteko helburu aitortuarekin.
Hala ere, indar zentripetoen eta zentrifugoen elkartzeak kaos ordenatuaren puzzle loturarik gabea eratuko litzateke, eta horrek masa kritiko nahikoa sortzea ekar lezake, egungo gizartean aldaketa kualitatiboa eragiteko. Horrela, munduko ekonomia bultzatzaile nagusiak atzeraldian sartuko direla aurreikusteak eta globalizazio unibertsalaren dorrearen hondoratzeak shock traumatikoa eragin dezakete egungo gizarte kontsumistan, eta horrek katarsi eta metanoia sakona egitera behartuko du, eta orain arte eusten zioten oinarriak berrikusiko dizkio.
Ondorioz, imajinario kolektiboak pentsatzeko modu berri bat eta jarrera proaktibo bat hartu beharko ditu datorren agertoki teleonomiko berriaren agerpenaren aurrean. Agertoki hori hegazkortasun handiak eta krisien kateatzeak markatuko dute. Azkenik, globalizazioaren errautsetatik sortuko den gizabanako berri baten agerpenaren ondoren, gizarte berriak utopia berri bat bilatuko du, kontzientzia kritiko sendo batean berretsia eta elkartasunean, ekonomia zirkularrean, garapen iraunkorrean eta ingurumenarekiko errespetuan oinarritua.