Trumpen administrazioaren ekintzen beldur ginenak, gure aurreikuspen guztiak gaindituta ikusi ditugu. Hautatu berriek dituzten kortesiazko 100 egunak ez ditu bete eta errekor guztiak hautsi ditu: barneko frontean, administrazio federalean lurrikara bat eragin du, bere aliatu (eta diru-emaile nagusi) Elon Muski eta bere Gobernu Eraginkortasunerako Sailari esker, hainbat agentzia itxiz (USAID barne), milaka langile publiko kale gorrian utziz, eta ordainketa publikoen sistema kolokan jarriz (azken honen adibide gisa, Paul Krugman Nobel sariak Nathan Tankusi egindako elkarrizketa honetan azaltzen dena nahiko beldurgarria da). Horrek guztiak hainbat epaileekin gatazkak ekarri dizkio jadanik: ekintzen legalitatea eta zilegitasuna zalantzagarriak dira, eta Musken tropen ekintzek barne estatu kolpe baten ezaugarriak dituzte. Baina kanpoko frontearen karrusela paregabea da: orain dela hilabete bat, hementxe bertan komentatzen nuen bere iparraldeko eta hegoaldeko bizilagunekin irekitako liskarra, muga zergen ezarpenaren inguruko erabakiaren ondorioz. Bi telefono deien ondoren, muga zergen ezarpena hilabete atzeratu zen arren, badirudi astearte honetatik aurrera aplikatuko direla, baina nork daki. Bitartean, Kanadan eta Mexikon interesak dituzten AEBetako enpresak ezjakintasunaren itsasoan murgilduta dabiltza… eta horrek ere burtsetako kotizazioan eragina dauka: S&P 500 indizeak beheranzko joera mantentzen du urtarrilaren 20etik aurrera, %1,5 galduz, beste adierazle ekonomiko guztiak (langabezia tasa, bereziki) positiboak direnean.
Baina lotsagarriena (oraingoz) iristear zegoen. Argi zegoen Trump boterera iristerakoan, Ukrainaren aldeko laguntza militarra kolokan zegoela. Reality show baten gidoia jarraitu izan balu bezala eta diplomaziaren arau guztiak txikituz, Trumpek Etxe Zurian gonbidatua zen Zelensky ukrainar presidentea prentsaren aurrean jazarri zuen (bere presidente ordearen laguntza paregabearekin). Askoren ustetan, egun horretan kameren aurrean Bigarren Mundu Gerraren osteko ordenaren heriotza akta sinatu zen. AEBak jada ez dira mendebaldeko demokrazia liberalen babeslea. Beste NATOko herrialdeak eta Europar Batasuna prest agertu dira ukrainar presidenteari laguntza eskaintzeko, baina samintasunez, jabetzen dira ere Washington jada ez dela kide fidagarria. Konpainian egon arren, Europa bakarrik dago.
Beraz, zein alternatiba geratzen zaio Europar Batasunari? Nola birkokatu testuinguru berri honetan? Munduaren ardatz ekonomikoa ekialderantz mugitzen ari da, Txinaren eta Indiaren influentzia pean. Txinarekiko eta AEBekiko lubaki teknologikoa handitzen ari da, eta Draghi txostenak zioen bezala, atzerapen hori ixteak ekimen berriak eta indartsuak eskatzen ditu, eta ez ekonomikoak soilik. Ezustean, Trumpek eman al dio prozesu honi beharrezkoa zuen bultzada? Goiz da horrelakorik esateko. Edozein kasutan, XXI. mendeko gatazka militarren aurrean, Europak lor dezakeen babesik handiena garapen teknologikoak eskainiko dio. Ukrainako gerrak argi utzi du berriro ere, aurrerapen teknologikoek botere militar gordinaren abantailak murriztu ditzaketela. Estatu Batuetatko industria-konplexu militarraren bezero paregabeak izan arren, herrialde europarrek barnera begiratu beharko dute. Orain dela hilabete batzuk, europar industria politikak har zezakeen kutsu militarista iragarri nuen. Azken gertakariek argi uzten dute europar armagintzarako urte oparoak datozela.